Bazen seni hep işin düşünce aramak istediğin,daha sonra ''yok olmayacak şimdi höngürlöng de denmezki bu belli işte ortada bir şey isteyeceksin''sonra aramaktan vazgeçip günün birinde ''ayy bende seni arıyacaktım ama şöle böyle oldu vazcaydım ''diye aradığın bir arkadaş sanıyorum...Bu gece de öyle oldu.İşte sanal mıdır? değil midir? diye sorgulanan hopp herşeyiniz ortada google sizi izliyor fişmekanlarına kulak asmak istemeyişimizin sebebi bu...Gecenin bir yarısı kendi kendinize yazdığınız şeylerin bizi rahatlatmak dışında bir kaygı duymayışımız...Bu gece sana işim düştü...
Sivrisineklerle uğraşırken ,ve hiç bir kimyasalın ayağımdaki o minicik ısırığın ,acısını geçirmeye yetenekli olmadığını düşünürken,ayak baş parmağımdan çok içimin acıdığını hissettim.Bana bir sor ama kendime bile söyleyemediğim şeyleri buraya yazamıyorum sevgili blog...evet bana nasıl yardım ediceksin bu gece bilmiyorum, ama acilen bir şeyler yapman lazım (bir kelebek kondu pc ye bu bir işaret olmalı)En azından sivrisinek değil.
Çok korkuyorum blog.3 yıldır düşündüğüm şeyi niye düşündüğümü sorgulamaktan çok korkuyorum...Korkuyorum çünki cevabını biliyorum,ve neden en başta düşündüğüm herşey doğru çıkıyor.?
Bakteri kelimeleri toparlayamıyor,toparlamak istemiyor o kadar alıştıki dağınık bırakmaya herşeyi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder